بررسی رابطه بین مدیریت بی‌سازمانی اجتماعی، بی‌نظمی ناهنجاری اجتماعی در بزهکاری نوجوانان شهر قزوین

زمینه و هدف: یکی از مهم‌ترین پدیده‌های حیات انسانی و اجتماعی، ارتکاب افراد به جرم و بزهکاری است، که از دیرباز گریبان‌گیر جوامع انسانی بوده و سلامت افراد جامعه را به خطر می‌اندازد. افرادی که منحرف شناخته می‌شوند، نتوانسته‌اند خود را با موازین و قوانین اجتماعی جامعه وفق دهند. این عدم توازن و ناهماهنگی، علل متعددی دارد که ریشه و علل آن را باید هم در فرد و هم در جامعه جستجو نمود. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بی‌سازمانی اجتماعی، بی‌نظمی و ناهنجاری اجتماعی در بزهکاری نوجوانان شهر قزوین نگاشته شده است. روش‌شناسی: روش پژوهش، توصیفی- پیمایشی می‌باشد، جهت انتخاب نمونه پژوهش از بین کلیه دانش‌آموزان متوسطه دوم شهر قزوین که در سال تحصیلی 96-1395 مشغول به تحصیل بوده‌اند، با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای، تعداد 450 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته، که روایی آن از طریق متخصصان و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ(71/0) محاسبه شد. یافته‌ها: باتوجه به ضریب همبستگی پیرسون در سطح معناداری(05/0) ارتباط بسیار قوی بین بی‌سازمانی اجتماعی و مدیریت ناهنجاری و بی‌نظمی اجتماعی(25/0) بر بزهکاری وجود دارد. همچنین یافته‌های بدست آمده از آزمون رگرسیون چندگانه، نشان‌دهنده این واقعیت است، تعامل با همسالان بزهکار و یافتن همدست(68/0)، نگرش مساعد (71/0) و شبکه و نحوه روابط بین افراد (72/0) با مقدار بتا (47/0)، در سطح بالا در بزهکاری نوجوانان دارد. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که کاهش روابط بین خانواده و دوستان، نگرش مثبت نوجوانان به بزه و جرم و وجود همدستان مشکل‌دار شرایط را برای بی‌نظمی و ناهنجاری اجتماعی فراهم نموده، که زمینه بی‌سازمانی اجتماعی و بزهکاری نوجوانان را محیا می‌کند.